Bengalce
Bengalce (Bengalce: বাংলা Bangla ) veya Bengal Dili (Bengalce: বাংলা ভাষা Bangla Bhaşa), bir doğu Hint-Ari dilidir.
Bengalcenin kökeni Güneydoğu Asya'nın Bengal olarak bilinen bölgesidir ve bu bölge, bugünkü Bangladeş'i ve Hindistan'ın Batı Bengal eyaletini ve Tripura ve Assam eyaletlerinin bir kısmını kapsamaktadır. Dili konuşanların sayısı 230, 250 veya kimilerine göre 300 milyon civarındadır ve dünyanın en çok konuşulan (beşinci veya altıncı) dillerinden biridir. Ayrıca, 125.000'den fazla sözcüğüyle dünyanın en zengin beşinci dilidir.
Hindistan, Pakistan ve Afganistan'da konuşulan dillerin çoğu (Hintçe, Urdu, vs.) Sanskritçe kökenlidir. Diğer Doğu Hint-Ari dilleriyle birlikte 800-1200 yılları arasında Magadhi Prakrit dilinden kökenlenmiştir. Bangladeş'in resmî dilidir ve Hindistan'ın ikinci en çok konuşulan dilidir.
Bengalce, uzun ve zengin edebi geleneğiyle, yüksek kültürel çeşitliliği barındıran bir bölgenin insanlarını bir araya getirir ve aynı zamanda Bengal milliyetçiliğinde önemli bir rol oynar. Bengalce'nin en önemli kişiliklerinden biri edebiyat Nobel Ödülü sahibi Rabindranath Tagore'dur. Tagore, Nobel ödülü almış ilk Asya'lıdır ve aynı zamanda hem Hindistan hem de Bangladeş Ulusal marşlarını bestelemiştir, bu iki ülkenin de ulusal marşı Bengalce'dir.
Bangladeş'in Pakistan'ın bir parçası olduğu bir dönemde, Urdu dili, milli dil olarak her alanda kullanılmak üzere, Bengalce'yi baskılamak amacıyla kullanılmış, ayrıca Bengalce'nin de Arap alfabesiyle yazılması istenmiştir. Bütün bunlar üzerine, güçlü bir dil bilinci olan Bangladeş'liler (o zamanın Doğu Pakistan'lıları) Bengal Dil Hareketi'ni başlatmışlar, 21 Şubat 1952'de Bengal dilinin ve alfabesinin yazımını sürdürmek amacıyla yapılan protestolarda birçok insan ölmüştür. O günden bu yana 21 Şubat Bangladeş'te Dil Hareket Günü olarak anılmaktadır ve 17 Kasım 1999'da UNESCO tarafından Uluslararası Anadil Günü ilan edilmiştir.
Bengalcenin kökeni Güneydoğu Asya'nın Bengal olarak bilinen bölgesidir ve bu bölge, bugünkü Bangladeş'i ve Hindistan'ın Batı Bengal eyaletini ve Tripura ve Assam eyaletlerinin bir kısmını kapsamaktadır. Dili konuşanların sayısı 230, 250 veya kimilerine göre 300 milyon civarındadır ve dünyanın en çok konuşulan (beşinci veya altıncı) dillerinden biridir. Ayrıca, 125.000'den fazla sözcüğüyle dünyanın en zengin beşinci dilidir.
Hindistan, Pakistan ve Afganistan'da konuşulan dillerin çoğu (Hintçe, Urdu, vs.) Sanskritçe kökenlidir. Diğer Doğu Hint-Ari dilleriyle birlikte 800-1200 yılları arasında Magadhi Prakrit dilinden kökenlenmiştir. Bangladeş'in resmî dilidir ve Hindistan'ın ikinci en çok konuşulan dilidir.
Bengalce, uzun ve zengin edebi geleneğiyle, yüksek kültürel çeşitliliği barındıran bir bölgenin insanlarını bir araya getirir ve aynı zamanda Bengal milliyetçiliğinde önemli bir rol oynar. Bengalce'nin en önemli kişiliklerinden biri edebiyat Nobel Ödülü sahibi Rabindranath Tagore'dur. Tagore, Nobel ödülü almış ilk Asya'lıdır ve aynı zamanda hem Hindistan hem de Bangladeş Ulusal marşlarını bestelemiştir, bu iki ülkenin de ulusal marşı Bengalce'dir.
Bangladeş'in Pakistan'ın bir parçası olduğu bir dönemde, Urdu dili, milli dil olarak her alanda kullanılmak üzere, Bengalce'yi baskılamak amacıyla kullanılmış, ayrıca Bengalce'nin de Arap alfabesiyle yazılması istenmiştir. Bütün bunlar üzerine, güçlü bir dil bilinci olan Bangladeş'liler (o zamanın Doğu Pakistan'lıları) Bengal Dil Hareketi'ni başlatmışlar, 21 Şubat 1952'de Bengal dilinin ve alfabesinin yazımını sürdürmek amacıyla yapılan protestolarda birçok insan ölmüştür. O günden bu yana 21 Şubat Bangladeş'te Dil Hareket Günü olarak anılmaktadır ve 17 Kasım 1999'da UNESCO tarafından Uluslararası Anadil Günü ilan edilmiştir.
